Brazilie; water, heel veel water....(deel 2)

Brazilie: water, heel veel water.... (deel 2)


Parity&Trindade

Vanuit Rio de bus genomen naar Parity, een van de oudste koloniale stadjes in Brazilie. Het ligt in de ´Costa Verde´, de groene kust. Op mijn foto´s kun je goed zien waarom. Deze hele kustlijn is enorm groen, het regenwoud loopt zo de zee in op de meeste plaatsen en er zijn heel veel kleine, prachtige baaitjes en strandjes en ontelbaar veel eilandjes voor de kust. Een mooie busrit dus, al was het wel jammer van....de regen. Alweer kwam het met bakken naar beneden en dus zag ik opnieuw mijn geplande stranddagen in het water vallen. In Parity had ik een hostel direct aan het strand. Het stadje was op 5 minuten loopafstand en heel erg mooi. Je ziet de Portugese invloeden overal terug. Hier lekker rondgelopen en de volgende dag doorgereisd naar Trindade, daar had ik een cabana in een jungle lodge/hostel geboekt. Klein dorpje aan zee, vol met rainforest en veel strandjes. De lodge lag midden in het bos waar het door de aanhoudende regen erg klam was. Ben met een tas vol natte kleren teruggegaan naar Rio, je krijgt niets droog daar. Lekker in de regen gezwommen en vis gegeten aan het strand. In het hostel kwam ik de Oostenrijkse Vera tegen, die ik ook al eerder in Santiago had ontmoet. Zij had al vrienden gemaakt daar en ´s avonds met elkaar onze eigen caipirinha´s gemaakt in de lodge. Vrijdags ben ik weer teruggereisd naar Rio, op tijd om het weekend nog even mee te kunnen pakken!


Terug in Rio

Terug in Rio weer bij The Mango Tree ingecheckt. ´s avonds met de ´Hongkong girls´ (Emma, Lauren en Elita) op stap geweest. Nou ja, dat was het plan. Eerst lekker wezen eten en toen door naar club Zero Zero. Toen we aankwamen stond er een heel lange rij, met voornamelijk 25-jarigen. Mwahhh. Toch een poging gewaagd, we stonden gezellig te praten met iedereen, maar na bijna 2 uur wachten heb ik het opgegeven omdat er inmiddels ook al een rij stond om weer naar buiten te kunnen. Vreselijk. De meiden zijn gebleven en ik heb een taxi genomen naar Leblon, waar Sabrina haar verjaardag vierde in een restaurant met 2 andere vrienden. Goede keuze want de Hong Kong girls hebben nog 3 kwartier gewacht en zijn nooit binnengekomen. De volgende dag heb ik Ipanema en Leblon (en de winkels daar) verkend en eindelijk een nieuwe bikini gescoord die iets meer bedekt dan het hoognodige. ´s avonds een nieuwe stappoging met de Hongkong girls: deze keer heel succesvol. We hebben een taxi genomen naar Lapa (waar ik al eerder was geweest) en toen we de enorme rij zagen bij de sambaclub waar we naar toe wilden, gezamenlijk besloten lekker een andere tent op te zoeken; no way dat we weer 2 uur in de rij gaan staan! Lapa is vol met samba cafe´s en clubs, bijna allemaal met live muziek. Uiteindelijk de hele avond gedanst en op de dansvloer zelfs een huwelijksaanzoek gekregen! En dat met mijn Hollandse moves.....
De volgende dag moesten we natuurlijk uitrusten ...op Ipanema Beach. Eind van de middag naar de Ipanema markets, waar ze hoogwaardige souvenirs verkopen. Leuke kadootjes gekocht en daarna afscheid genomen van Elita, die terugvloog naar Hongkong. ´s avonds met Sabrina wezen eten in een echt BBQ restaurant, een Churrascaria. Je betaald een vast bedrag, voor een all-you-can-eat concept en krijgt een kaartje met Ja/Nee. Er worden continue allerlei soorten vlees op grote sticks aangeboden waar ze dan aan tafel een stuk voor je afsnijden. Er zijn enorme buffetten met salades, friet, rijst, desert etc. Als je een pauze wilt of vol zit draai je je kaartje op Nee. Het klinkt allemaal heel plat, maar het was toch heel erg lekker en een goed restaurant, geen Van de Valk toestanden.
Vanaf maandag heeft het dan echt non-stop en heel hard geregend in Rio. Ik ben zelfs met de taxi naar het postkantoor gegaan om een enorme doos met spullen (voornamelijk souvenirs en kadootjes) naar Cin te sturen. Een goede dag om via internet voor de komende dagen hostels en verblijf te boeken. Aan het einde van de dag met de Engelse Dan en Joe naar de pub om de hoek gerend en daar een aantal leuke uren doorgebracht. Daarna afscheid genomen van Lauren, die met een taxi naar het vliegveld vertrok. Samen met Dan en Joe en een aantal andere mensen van het hostel sushi wezen eten en onze kroegentocht voortgezet. Steeds met z´n 6-en in een taxi want het was toen al lastig een taxi te vinden. Omdat we flink aan het drinken waren hadden we niet echt in de gaten dat de straten serieus vol liepen met water. Toen we dan ook om 4 uur uit de kroeg weg moesten, liepen we met het water tot onze knieen door de straten, op zoek naar een taxi. Het was net een spookstad, alles compleet verlaten, geen verkeer en hele harde regen. Uiteindelijk was ik het wachten zat en ben in mijn eentje in de stortregen langs de weg gaan staan net zo lang tot er inderdaad een taxi stopte. Enorm bedrag beloofd als hij ons alle 6 mee wilde nemen en dat werkt altijd gelukkig.
Toen ik ´s nacht in de dorm kwam lag Lauren daar tot mijn grote verassing. Zij had allang in een vliegtuig moeten zitten....Lauren had door de regen 5 uur lang vastgezeten in een taxi, in een tunnel en dus geen mobiel bereik met een enkel Portugees sprekende chauffeur. Heel stressvol....Vlucht gemist en uiteindelijk is ze maar teruggekomen naar het hostel. De volgende dag bleek dat ze pas donderdag op een volgende vlucht meekon.
De volgende ochtend bleek dat ik ook vanwege de regen mijn plannen moest aanpassen. Ik had een trip geboekt naar Ilha Grande, een mooi eiland, vol met regenwoud en stranden en vlakbij Rio (3 uur bus, 2 uur boot) maar er reden geen bussen. Later hoorden we dat er op Ilha Grande ook modderstromen zijn geweest waarbij veel mensen zijn omgekomen. Gedurende de dag kregen we steeds meer in beeld hoe erg de gevolgen van de regen waren. In de favela´s en op de eilanden zijn meer dan 300 mensen omgekomen. Wij merkten naast de regen, vrij weinig van dit alles. Er was wel minder personeel in het hostel omdat veel mensen het hostel niet konden bereiken en omdat het vervoer in Rio helemaal plat lag, kwamen er geen nieuwe mensen aan en niemand kon vertrekken. De sfeer was daardoor juist gezellig, we hebben lang ontbeten, filmpjes gekeken en er werd gitaar gespeeld. We hadden natuurlijk ook geluk midden in Ipanema te zitten met allemaal cafes en restaurants op loopafstand. Er waren 2 leuke, knappe neven uit Uruguay, die de hele dag mate(soort thee) serveerden. Helaas heb ik Ilha Grande moeten laten schieten om genoeg tijd over te houden voor alle andere dingen die ik nog wilde zien, waaronder de Amazone. Daarom samen met Emma en Lauren, zodra het kon, op donderdag Rio verlaten, in de taxi naar het vliegveld, om vervolgens afscheid van hen te nemen en via Sao Paulo naar Manaus te vliegen.


De Amazone - Manaus

Bij aankomst in Manaus, een grote stad midden in de Amazone, stond er al een taxi te wachten om mij naar het hostel te brengen. Extra fijn omdat het inmiddels al bijna middernacht was en Manaus niet als heel veilig bekend staat. Naast de uitvalsbasis voor de Amazone, is de belangrijkste attractie in Manaus een enorm operagebouw, wat op een groot plein staat. Het wordt aangeraden niet te ver van het plein af te dwalen. Mijn hostel zat om de hoek van dit plein, ideaal qua locatie maar was verder niet bijzonder. Het stonk er enorm en was erg basic. De mensen niet onaardig maar spraken nauwelijks engels en hadden ook geen informatie te delen over de stad of jungle tours. Als ik naar een nieuwe plaats reis, check ik via internet altijd eerst even websites als www.hostelworld.com of www.hostelbookers.com . Hier kun je veel nuttige info vinden en ook je bed of kamer boeken. Er staan ook reviews op van andere gasten en een overall score, dus bijv. een hostel met een rating van 98% is enorm goed en alles onder de 70% kijk ik niet eens meer naar. In Manaus had mijn hostel de hoogste score met 60%, dus had ik mijn verwachtingen hier al op ingesteld. De volgende ochtend The Opera House bekeken en op zoek gegaan naar reisbureautjes die jungle tours aanbieden. Dit is meestal heel makkelijk, iedereen wil je altijd iets verkopen, maar bleek nu erg lastig. Ben de hele stad afgeweest. Of ze waren verhuisd, opgedoekt of dicht vanwege het laagseizoen. Uiteindelijk een vriendelijke Amerikaan gevonden die al 18 jaar jungle tours aanbiedt. Er bleken gewoon te weinig mensen te zijn. Er was net een tour vertrokken en hij verwachtte ook de komende dagen geen tour van meerdere dagen te kunnen maken. Hij heeft nog voor me rondgebeld maar helaas, geen succes. Alles kan natuurlijk maar dan moest ik in mijn eentje gaan en heel veel betalen. Of naar 1 jungle lodge en vandaaruit dagtrips maken maar dat wilde ik liever niet, omdat ik echt wat verder de jungle in wilde. Hij raadde mij aan om de 2-daagse lokale boot naar Santarem te nemen en door te reizen naar Alter do Chao, een hippieachtig dorpje, geliefd bij backpackers in de hoop daar meer mensen te treffen. Leek mij ook de beste optie want ik had zeker geen zin om een aantal dagen te wachten in Manaus.
´s avonds wilde ik naar een roterend restaurant in een luxe hotel in Manaus(er was weinig keuze qua leuke tentjes), maar toen ik daar aankwam bleek deze ´under construction´. Dus maar weer eens bij een ´rijst en bonen tent´ gaan zitten. De meeste porties zijn voor 2 personen, maar ook als je de helft besteld, krijg je nog idioot veel eten. Ik zat net te eten toen ik in mijn rug werd geprikt door een zwerver die door het hek om eten stond te bedelen. Altijd vreselijk en heb het hier nog niet heel veel meegemaakt. Vreselijk dat iemand natuurlijk om eten moet bedelen en ik voelde mij extra opgelaten omdat de hele tafel vol stond, alleen voor mij. De man werd door de obers weggejaagd maar kwam steeds terug en bleef roepen en wijzen. Iets geven is lastig; je brengt zo´n restaurant ook in een onmogelijke positie. Heb geen hap meer kunnen eten en uiteindelijk alles in laten pakken om dat dan alsnog aan de zwerver te kunnen geven. Helaas was de man nergens meer te vinden, heb met een tas vol heerlijk eten (waaronder een grote steak) een half uur lang door de straten gelopen maar, in tegenstelling tot overdag, geen enkele zwerver gevonden ´helaas´. Uiteindelijk de tas op een stoep achtergelaten, dan maar als luxe diner voor de vele straathonden.


De Amazone – De boot naar Santarem

Was blij de volgende ochtend het hostel en Manaus te kunnen verlaten. Ik werd opgehaald door de zoon van de ´bootticket verkoper´. Die bracht mij naar de haven en aan boord van de boot. Maar eerst samen een hangmat kopen, want die moet je zelf meenemen om in te kunnen slapen. Ik had me er vooraf wat naief een romantische voorstelling van gemaakt; lekker in de wind etc. Maar toen ik aan boord kwam schrok ik me rot; de onderste verdieping van de boot stond vol met bouwmaterialen en motoren en hangmatten van het personeel en op de 1e verdieping lag iedereen(zo´n 150 man!), 3 rijen dik, hutjemutje in z´n hangmat met daar tussenin alle baggage. Veel oudere mensen en veel kinderen. Zodra iemand zich omdraait in z´n hangmat, beweest de hele boot mee. Het was wel een prachtig gezicht; iedereen heeft een andere kleur of type hangmat, er zitten hele mooie geborduurde of grote exemplaren tussen, waar ze soms wel met z´n drieen in liggen. Gelukkig was de loopjongen heel alert en nam me mee naar het bovenste dek, waar de bar zit, waar hij mijn roze hangmat helemaal aan het begin opknoopte(dus ver van de enorme geluidsboxen vandaan). Ik had dus maar 1 directe buurman en vrij uitzicht over de Amazone. Wat een mazzel dat niemand anders deze fantastische plek had ingenomen. (dit was weer een naief momentje – hier kom ik nog op terug....).
Mijn backpacks aan een paal vastgebonden en alle bedrijvigheid in de haven gadegeslagen. Dat is toch wel een cool gezicht. Al die mensen sjouwen van alles en nog wat mee op zo´n boot: koelkasten, tv´s, meubels etc en in iedere haven komen er mensen aan boord die van alles aan je willen verkopen. Ook vaak fruit hier in Brazilie, lekker en goedkoop. De hele reis was een beleving. Ik dacht de enige blanke (gringa) te zijn totdat ik na 1,5 dag een Fransman ontdekte 1 verdieping lager. Alle andere mensen spraken uitsluitend Portugees. Wel waren ze heel vriendelijk (lief lachen, eten aanbieden) en werd ik uitvoerig bekeken. Voelde me dan ook veilig en prettig, al lag ik in mijn eentje kontje-kontje tussen 200 Brazilianen op een boot.
Je kon eten kopen aan boord. Ook een avontuur op zich. De Brazilianen zijn gek op eten en proberen als het even kan voor te kruipen in alle mogelijk rijen(en die zijn hier veel voor entree, bus, restaurants, clubs etc). Eerst helemaal beneden in de rij voor een tegoedbon, daarna naar de 1e verdieping, in de rij voor de ´gaarkeuken´. Het eten was best lekker (uiteraard vlees, rijst en bonen, voor lunch en diner) maar niet erg gevarieerd. De 2e dag had ik mazzel. Was in slaap gevallen en had het diner gemist. Toen ik informeerde of ik nog iets te eten kon krijgen mocht ik met de bemanning meeteten. Die zaten lekker aan de gebakken vis, die ze zelf uit de Amazone hadden gevist. Hoefde niet te betalen, werd door de kapitein uitgenodigd. Wel wilde hij met me op de foto. Haha.
Overdag prima weer gehad en lekker op het dek rondgehangen of in mijn hangmat liggen lezen. Heb het plan om mijn reisverslag op de boot te schrijven maar laten varen, vond het toch wat te protserig om mijn laptop te voorschijn te halen. Vlak na het vertrek uit Manaus, heb je ´the meeting of the 2 rivers´ waarbij wit water(Amazone) en zwart water(Rio Negra) samen komen. Je kunt de scheiding heel duidelijk zien. Omdat de Amazone zo breed is en het schip snel vaart, kun je qua jungle nauwelijks iets zien. Wel zie je veel dorpjes en huizen aan de rivier en andere typische Amazone boten (ook voor veevervoer gebruikt) en enorme vrachtschepen. Er drijft heel veel troep in de rivier, voornamelijk bomen, takken en ´gras eilandjes´. De boot legt maar op een paar plaatsen aan en dus werden passagiers die ergens daartussen in wonen, al varend aan boord gebracht via kleine bootjes. Zo wordt er ook veel handel gedreven, best een eng gezicht zo´n kano naast een enorme schip.
Het wordt hier overal al vroeg donker, vanaf 17.30 uur en na een prachtige zonsondergang en diner, leek het er even op dat iedereen heel vroeg ging slapen. Helaas....ineens werd de enorme geluidsbox verplaatst naar mijn kant van het dek en werden er de rest van de avond keihard muziekvideo´s afgespeeld op een enorm scherm via een beamer. Op zich verassend modern maar ook verassend luid. Een paar mensen kwamen met hun stoeltje voor het scherm zitten maar de rest lag in z´n hangmat of dronk bier aan de bar. Het ´feest´ ging door tot 12 uur waarna gelukkig licht en geluid uit gingen en ik in slaap werd gesoesd door de wind, boeren, scheten en een hoop gesnurk. Halverwege de nacht werd ik wakker van de kou; ik was helemaal nat geregend. Helaas ook mijn tassen (met laptop) dus dat was even stressen. Ahhhh, dus daarom was dit hangmat plekje nog vrij...je vangt alle wind en regen natuurlijk als eerste op. Haha. Goed afgelopen en mijn tassen op een stoel gezet omdat het dek helemaal nat was. Gelukkig was er al iemand alle zeilen aan het bevestigen en lag ik even later iets droger maar nog steeds koud.