Brazilie; water, heel veel water.....(deel 1)

Het voornemen was om dit verslag ´een beetje af te raffelen´ omdat ik jullie 5-6 weken moet bijpraten en dat zowel mij als jullie heel veel tijd kost. Dit is niet gelukt. En dus is het weer een enorm verhaal geworden, verddeld over 2 delen. Wel weer veel leuke dingen meegemaakt en veel moois gezien. Ik zou zeggen, neem een wijntje of een koffietje en ga er lekker voor zitten of sla het geheel over, als je geen 3 uur de tijd hebt.....Enjoy!


De Pantanal

Vanuit Santa Cruz, Bolivia, landde ik vroeg in de ochtend in Campo Grande, Brazilie! Na mijn moeizame dagen in Bolivia, lekker een luxe kamer genomen in een groot hotel. Plan was: schoon worden, de was laten doen, veel slapen en lekker gezond eten. Het begon heel soepel want ik mocht direct om 7 uur ´s morgens mijn kamer in en kon dus heerlijk in bad. Wel werd ik direct geconfronteerd met mijn gebrek aan kennis van de Portugese taal en het gebrek aan kennis van de Engelse taal bij de Brazilianen. Had eigenlijk gedacht (en gehoord) dat je met Spaans een heel eind komt hier, maar dat is blijkbaar alleen wanneer je heel goed Spaans spreekt. Wilde namelijk beginnen met een lekker hotelontbijtje maar mijn ´breakfast please´ of ´desayuno por favor´(spaans voor ontbijt) kwamen totaal niet aan bij de 3 heren van de receptie....ai ai als ik dit 2 maanden heb....heel lastig. Het blijkt ´cafe de manana´ te zijn, dit is ook wel heel anders. In Rio bleken later meer mensen Engels te spreken maar hier (ben inmiddels in het Amazone gebied) is het opnieuw heel erg lastig om met de lokale mensen te communiceren. Over het algemeen zijn ze erg vriendelijk en behulpzaam maar slaan totaal dicht als blijkt dat je hun taal niet spreekt.
Anyway, in Campo Grande lekker uitgerust en schoon geworden en mijn supplies aangevuld. Tijdens het inkopen doen zag ik midden in een drukke winkelstraat een Jezus winkel, heel apart. Dit noem ik zo, omdat je hier binnen kunt lopen om een preek te volgen, zoals in een kerk maar dan commercieler. In Campo Grande heb ik een trip geboekt naar de Pantanal. Dit is een enorm moerasgebied waar heel veel dieren leven. Wel is het in Brazilie regentijd (iets waar ik in dit verslag helaas regelmatig op terugkom) en dus lastiger om dieren te spotten. De volgende dag met een busje 5 uur touren door zuid-west Brazilie naar Estrada Parque, waar je veel pousada’s (hotels/guesthouses) en Fazenda´s(farms) vindt. Samen met de Franse ´Pep met afro-coupe´(ik noemde hem Pipo – zie foto) met een motorbootje afgezet bij Pousada La Lontra. Dit is geheel van hout en staat op palen in het water. Mijn cabana zag er prima uit, wel heel basic, net als de rest van de pousada. Het was er heel rustig, op ons na alleen een Braziliaanse familie en 2 Nederlandse meisjes die na 1 dag vertrokken helaas. Onze gids was niet onaardig maar net als de rest van het personeel had hij er gewoon niet zoveel zin in. Ook wel een gevolg van het low-season denk ik, maar al met al, niet de beste keuze. De Pantanal was gelukkig wel zeer de moeite waard, ook omdat we voor dit seizoen, relatief veel en verschillende dieren hebben gezien en ook kunnen fotograferen, alhoewel ik toen wel mijn grote camera heb gemist. Heb op zich wel leuke foto´s kunnen nemen maar niet hele spectatculaire. Tijdens deze 3 dagen hadden Pep en ik een prive gids, Paolo, die ons heeft meegenomen op diverse tochten per boot, paard, truck en te voet, overdag en ´s nachts. Alles gericht op het zien van de omgeving en het spotten van dieren. We hebben ongelofelijk veel vogels gezien (de Jabiru, de op een na grootste ooievaar ter wereld , papagaaien, parkieten, gieren, tropicals, ibissen, vleermuizen, kingfishers, roofvogels etc etc. Daarnaast heel veel caymans (kaaimannen – kleine krokodillen van zo´n 1-3 meter). Ze lagen zelfs onder mijn cabana in het water. Daarnaast hebben we gezien: 3 armadillos(gordeldier), een anaconda (gelukkig vanaf het paard), rhea´s (soort struisvogel), herten, een vos, capibara´s(waterzwijnen), kikkers, padden, Giant otters, gecko´s, lizards, enorme vlinders en apen.
Verder hebben we gevist op piranha´s en heb ik er 3 gevangen! Helaas waren ze te klein om te eten....Tijdens het vissen viel Paolo ineens door het houten hek geen zo tussen de caymans en de piranhas in het water. Zij schrikken hier zelf niet van, maar ik bleef de rest van mijn tijd daar weg bij de afrastering.....

De eerste nacht direct een confrontatie met de natuur: toen ik het toilet doortrok, sprong er een kikker uit. Yek. Met geen mogelijkheid kon ik gaan slapen met een natte, rondspringende kikker in mijn kamer en dus moest ik die kikker vangen. Vond het toch wat te ver gaan hier iemand voor te halen.....Dus ik gewapend met een plastic zak over mijn hand en een zaklamp, achter de kikker aan. Gelukkig met resultaat want na 15 minuten kon ik alsnog rustig naar bed. Daarna natuurlijk iedere keer het toilet gecontroleerd op aanwezigheid van kikkers, spinnen en anaconda´s (toen sloeg ik een beetje door). De 2e nacht, ja hoor, daar was íe weer, de kikker. Basterd. Kan natuurlijk heel goed een andere zijn geweest maar deze keer kon ik ´m met geen mogelijkheid te pakken krijgen. Hij sprong van muur naar muur en van hoog naar laag, het was net een klucht. Gelukkig had ik snel de badkamerdeur dicht gedaan en hem daar dus uiteindelijk maar opgesloten.


Bonito

De Pantanal op zich heeft de tour zeker de moeite waard gemaakt maar mijn geplande extra nacht heb ik wel gecancelled toen bleek dat ik na het vertrek van Pep, de enige gast zou zijn. Ben met Pep meegereisd en ons doel was Bonito, een plaats in het zuiden van de Pantanal. Volgens de pousada geen probleem, en wij werden bij de busstop afgezet. Vanaf daar ging het weer eens heel moeizaam. We stonden met zo´n 10 backpackers (die allemaal samen in een andere, hele leuke pousada hadden gezeten) te wachten op de bus richting het oosten. Deze bus gaat 1x per uur en kwam vol aan. Iedereen balen natuurlijk. Na lang discussieren mocht Pep en ik als enige toch mee omdat wij halverweg konden worden afgezet, tot aan het punt waar vandaan de bus naar Bonito vertrok. Alleen...het was zondag en daar aangekomen ging de eerstvolgende bus naar Bonito pas na 29 uur. Daar wilden wij echt niet op wachten. Gelukkig reisde ik met Pep, een vriendelijke maar wat saaie Fransman(Pep zonder pep), die Portugees sprak en een telefoonkaart had. Na veel heen en weer bellen met vrienden en taxi´s, bleek onze enige mogelijkheid een bus te nemen naar Aquidana en van daaruit de bus naar Bonito te nemen. Na weer een uur wachten, deze bus gepakt om er in Aquidana achter te komen dat de aansluiting pas de volgende morgen om 5.30 ging. Dus...gestrand in Aquiadana, een plaats die niet eens in de Lonely Planet staat. Ook hier was ik toch weer erg blij met het gezelschap van Pep, het was inmiddels laat op de avond en we besloten een goedkope kamer te nemen pal naast het busstation. Wat een hellhole! De kamer was ongelofelijk kaal, verwaarloosd en vies en mijn deur, vol gaten, kon niet dicht. Pep was zo lief van kamer te ruilen, enige vooruitgang was een deur die dicht kon. Alleen zou ik hier nooit zijn gebleven maar had natuurlijk rekening te houden met Pep en zijn budget en heb zijn gezelschap verkozen boven luxe.
De volgende dag na opnieuw 2 bussen (en tussendoor weer in the middle of nowhere 2 uur wachten) eindelijk aangekomen in Bonito. Eerst samen 3 pousadas bekeken, waar geen van allen andere gasten waren. Ai nee he, weer een saaie boel. Gelukkig kwam er op dat moment een busje langsrijden van een hostel, met een aardige vent die ons overhaalde naar zijn hostel te komen. Lag wel iets uit het centrum maar er was een zwembad en.....heel veel andere backpackers! Joehoe, eindelijk gezelschap. Het alleen reizen bevalt me eigenlijk altijd goed maar je bent wel afhankelijk van de andere mensen die je tegenkomt. Je wilt natuurlijk niet steeds alleen zijn en ook tours doen in je eentje is niets aan.
Het hostel bleek super te zijn, er was een klein restaurant, keuken, laundry service en wifi! Daar heb ik veel gebruik van gemaakt en oa foto´s kunnen plaatsen bij mijn reisverslagen. Hier een paar dagen gechilled en een tour gedaan naar de Rio da Prata. We waren met 10 man, waaronder een Nederlands stel waarvan het meisje ook Debbie heette. Op zich heel toevallig want ik ken in Nederland geen enkele andere Debbie en ben ook nog nooit zo weinig nederlanders tegen gekomen als tijdens deze reis. Na Marc en Debbie heb ik nog 3 nederlanders ontmoet in Brazilie, en dat in 5 weken.
Eerst hebben we een natuurpark bezocht; een groot diep gat waarin allerlei vogels leven, voornamelijk papegaaien en 2 caymans. Op zich heel mooi en apart, maar ik was al wat verwend met de Pantanal. Wel hier ook een armadillo gezien, wat ik toch een heel bijzonder dier vind. Zo prehistorisch... Daarna door naar een fazenda waar we duikpakken en snorkels kregen voor onze snorkeltocht door de rivier. Met deze outfit aan, gingen we eerst 20 minuten in een truck en daarna 30 minuten lopen door een bos om vervolgens bij een rivier uit te komen, die zo´n meter diep was en waarin heel veel verschillende vissen te zien waren. Het was als zwemmen in een aquarium. Het water was heel helder en de stroming vrij sterk waardoor je zo´n 1,5 uur door het water zweefde, heel apart. Marc en Debbie hadden een onderwater camera gehuurd en daar heb ik ook wat foto´s van gekregen. Af en toe moesten we over een boomstronk of stroomversnelling klimmen waarbij je de apen hoorde schreeuwen in de bomen. Terug in de fazenda, kregen we een heerlijke lunch en daarna was het tijd voor de siesta. Er hingen allemaal hangmatten waar je lekker kon relaxen. Daar heb ik ook voor het eerst toucan´s gezien (denk aan Van de Valk – dat is dus geen valk....). Supermooi, met hun enorme grote en felgekleurde snavel. ´s avonds ben ik in het dorp samen met een groep mensen van het hostel wat wezen eten en natuurlijk eindelijk serieus aan de caipirinha´s. Dat is echt de drank van Brazilie: cachaca (sterke drank), met suiker en limoen. Heel lekker en heel gevaarlijk....Een hele leuke dag.


Iguazu Waterfalls

Samen met Ian, een engelse vent uit het hostel, doorgereisd naar Iguazu. Hier zijn de beroemde watervallen, die liggen op het drielandenpunt Paraguay, Argentinie en Brazilie. Paraguay schijnt het minst spectaculair te zijn en dus bezoeken de meeste mensen alleen de Braziliaanse en Argentijnse kant. Na weer eens 17 uur bussen, aangekomen in Foz de Iguazu, het plaatsje aan de Braziliaanse kant. Hier 2 lokale bussen genomen naar het National Park, de watervallen. De lokale bussen in Brazilie zijn goedkoop maar hebben een heel ouderwets en onhandig betaalsysteem. Net als bij ons in de tram, moet je bij een conducteur halverwege in de bus betalen, waarna je door een hoog en heel krap draaihek moet. Onmogelijk met een backpack of zelf handtas van enig formaat. En dat met die dikke Brazilianen, die worden als een soort worst in dat rek geperst, het is echt te idioot voor woorden. Iedereen komt of vast te zitten, of heeft hulp nodig om z´n tas over het hek te krijgen.
Na veel gestuntel aangekomen bij het park, onze backpacks in een kluis gegooid en weer eens lekker de bus in naar het uitkijkpunt. Hier kon je een route lopen van zo´n 1,5 uur, langs de watervallen, die aan de overkant zijn, in Argentinie. Heel erg mooi. Een enorme muur van water, wat een heel luid geraas veroorzaakt en veel nevel. Wij hadden geluk met het weer die dag, stralend blauw. Vanaf bepaalde punten werd je wel zeiknat van al het rondwaaiende water. Moeilijk voor te stellen dat de Argentijnse kant (zoals veel mesnen zeggen) nog mooier is. Aan het eind van de middag doorgereisd naar Argentinie en daar een hostel genomen. ´s avonds met Ian wezen eten en het plan was devolgende dag dewatervallen te bekijken. Helaas, de volgende alleen maar regen en besloten dit bezoek maar een dagje uit te stellen. Wel de hele middag bezig geweest een vlucht te boeken naar Florianapolis, mijn volgende bestemming in Brazilie. Helaas bleek dit te lastig (vertrektijden sloten niet bij wensen aan, kon niet met creditcard betalen etc) en ook erg duur omdat ik zo last minute wilde boeken. Dus....toch maar kaartje voor de overnight bus gekocht.
De volgende dag was het weer iets beter en heb ik de Argentijnse kant van de watervallen bezocht en inderdaad: deze is nog mooier en spectaculairder dan de Braziliaanse kant. Er zijn loopbruggen over de watervallen waardoor je er heel dicht bij bent en er zo opkijkt; het net is alof je met het water mee valt, heel bijzonder. Heb ook een boottocht gedaan waarbij je voor veel geld in 12 minuten door en door nat wordt omdat de boot tegen de waterval aan vaart. Iedereen natuurlijk gillen, heel toeristisch maar wel de moeite waard. Ook van onderaf zijn de watervallen gigantisch.


Florianapolis

Na 14 uur bussen in Florianapolis aangekomen. Dit is een stad dat ligt op de mond van een gigantisch schiereiland, wat mijn bestemming was. Op dit schiereiland zijn verschillende grote meren en het bevat dus heel veel stranden, zowel aan de oceaan kant, als aan de meren. Aan de oceaankant heb je enorme, lange golven waardoor Florianapolis erg geliefd is bij surfers. Het hostel wat ik had geboekt ligt op een heuvel, precies tussen de oceaan en een meer in, op 5 minuten lopen van een bekend surfstrand, Mole Beach.
Na 2 lokale bussen werd ik bij aankomst in het hostel beloond met een prachtig uitzicht over het meer. Het hostel bestond uit verschillende villa´s, tegen de heuvel aan. Ik lag met 2 andere vrouwen op de slaapzaal, met balkon en een eigen badkamer voor ons. Direct bij het inschrijven aan de receptie, raakte ik in gesprek met 2 leuke zussen uit Canada, Suzanne en Kristina. We hadden direct een klik, wat een welkome afwisseling was het met enigszins saaie gezelschap in de afgelopen 2 weken. Verder waren er zo´n 12 andere gasten, wat weinig is, ook hier weer duidelijk lowseason. Het plan was hier 5 dagen aan het strand te liggen. De eerste dag een heerlijk dag gehad op Mole Beach, samen met de zussen. Lekker verse fruitsapjes, biertjes, cocktailtjes en hapjes op een bijna verlaten strand, we werden dus enorm verwend door de beach boys. Extra drankjes, extra parasolletjes en veel geflirt. Muy bonito, muy linda. Mi amigas....etc. Dit blijkt standaard te zijn in Brazilie. Zowel de mannen als de vrouwen zijn heel open in hun bewondering. Krijg heel regelmatig opmerkingen of complimenten over mijn lengte, blauwe ogen of blonde haar van mannen maar ook vaak van vrouwen. Hoe toevallig, terwijl ik dit nu type (zit op een strandje, midden in de Amazone) word ik gevraagd om op de foto te komen met 3 vrouwen uit een gezin. Zomaar, heb ze niet gesproken. Daarna namen ze nog 2 foto´s van mij, allemaal heel vriendelijk maar het is toch raar? Wel leuker dan alleen staren, dat is echt ongemakkelijk. Best raar, de mensen in Brazilie zien toch heel veel toeristen.
Na onze stranddag snel terug naar ons hostel om om 19 uur aan te schuiven voor de gratis caipirinha´s waarna we met nog een Australisch meisje lekker sushi zijn wezen in een leuk tentje. De volgende ochtend eerst regen, daarna toch naar het strand. Helaas begon het opnieuw te regenen, wat dagen heeft aangehouden. De 3e dag samen met de zussen een auto gehuurd en het hele eiland rondgereden en heel veel mooie stranden gezien, vaak bij kleine vissersdorpjes. Helaas dus veel regen en op de terugweg zijn we verdwaald waardoor we niet op tijd waren voor happy hour in het hostel...heeeel jammer.


Rio de Janeiro

Omdat de voorspellingen niet goed waren, besloten samen met de zussen naar Rio de Janeiro door te reizen. Ook deze reis ging niet als gepland; de directe bus bleek vol te zijn en dus moesten we omreizen via Curitiba. Was gelukkig in goed gezelschap. Omdat we op vrijdag aankwamen, was het lastig een hostel te vinden in Ipanema, de leukste/veiligste buurt van Rio. Uiteindelijk een prima hostel gevonden in Copacabana. Omdat Rio veel duurder is dan de rest van Brazilie, toch maar weer op een slaapzaal gegaan. Helaas was de enige optie een hele krappe 8 persoons female dorm. Wel met leuke meiden en alweer een happy hour in het hostel. ´s avonds met een hele groep naar Lapa gegaan, waar het uitgaansleven bruist met live muziek, samba clubs en dansende mensen op iedere hoek van de straat. Wel werden we gewaarschuwd voor het gevaar van berovingen. Advies: geen tas, telefoon, camera´s etc mee. Stop je cash in je ondergoed, dat is het veiligst. Heb me in Rio steeds veilig genoeg gevoeld gelukkig, maar wel veel nare verhalen gehoord. Kit, een Chinese vrouw uit onze slaapzaal, was de dag ervoor door 3 mannen overvallen. Ze wilden haar camera onder bedreiging van een mes. Dit was om 7 uur ´s avonds op het strand. Gelukkig voor Kit goed afgelopen, want ze kreeg hulp van een Braziliaans stel, maar het geeft wel een naar gevoel. Verder 2 grote engelse kerels die ook op het strand onder bedreiging van een mes hun telefoon moesten inleveren. Waar ik het meest van ben geschrokken was het verslag van iemand die in een hostel verbleef (bij mij om de hoek) dat 4 weken eerder was overvallen door 3 met machinegeweren gewapende mannen. Iedereen werd vastgezet en gedwongen alle waardevolle spullen in te leveren. Het was een heel groot hostel met 5 etages en ze zijn er 4 afgegaan. Doodeng lijkt me dat, maar je kunt het niet helemaal uitsluiten. In de 2 hostels waar ik zat moest je je buiten het hek identificeren voor een camera (bij 1 zelfs met een speciale kaart), voordat je naar binnen mocht. In de meeste hostels in Zuid Amerika is er wel aardig wat aandacht voor beveiliging, maar zo streng heb ik het nog niet eerder gezien. Ook kun je vaak nog zo ergens binnenlopen.
Gelukkig zelf helemaal geen gevaarlijke dingen meegemaakt.

Lekker rondgelopen in Lapa en de volgende dag gecrasht op het beroemde Copacabana Beach! Johoe, eindelijk zon!!!! Het is een wonder als je daar de tijd vindt om te lezen, er is zoveel te doen, eten, drinken maar vooral zien! Het draait op de stranden in Rio vooral om zeer belangrijke zaken als 1) wie heeft de kleinste bikini, 2) hoe krijg ik mijn nieuwe (chirurgisch aangebrachte) billen(!) , borsten of/en lippen zo parmantig mogelijk in beeld, 3) hoe speel ik zo sexy mogelijk volleybal(mannen en vrouwen), 4) wie heeft de coolste Speedo! Ja je leest het goed. Net als de heuptasjes, zijn hier de Speedo´s zeker niet ´not done´. Sterker nog, ze worden met trots gedragen. Je pikt de toeristen er dan ook direct uit; er is nauwelijks een Europeaan met Speedo natuurlijk. Mijn vriendin Bo zei voordat ik naar Rio ging, ¨Echt Deb, je went eraan, ik vind het stoer inmiddels´. Ik dacht ´yeah, right, liefde maakt blind!´ maar....tataaaa ze heeft toch wel gelijk gekregen hoor. Niet in de laatste plaats omdat de mannen hier vaak erg bruin en gespierd zijn en over een enorme dosis zelfvertrouwen lijken te beschikken. Dan ziet zo´n broek tot over je knieen er ineens een beetje laf uit.
Daarnaast is het strand vol met verkopers van van alles en nog wat, die ook erg hun best doen zicht te onderscheiden van de rest: zingend, verkleed of met enorme constructies met verkoopwaar op hun hoofd. Bijna niemand ligt op een handdoek, iedereen huurt hier stoeltjes en een parasol. Is dan ook niet zo duur als bij ons al zijn ze wel een stuk minder comfortabel. Alweer een business oportunity volgens mij. Iedereen verhuurt exact dezelfde spullen, niemand die een lekker ligbedje aanbiedt hier voor wat extra centen, heel vreemd.
En dan is er ook nog de zee, met enorme hoge golven en een hele sterke stroming. Ben direct de 1e dag bijna verdronken omdat ik na een enorme golf niet meer omhoog kon komen doordat ik steeds door een andere golf opniew werd meesleurd. Eerst vond ik het nog leuk, maar na 8 golven werd het wel wat eng. Gelukkig kon ik uiteindelijk toch zelf uit het water komen waarbij er inmiddels al iemand bezorgd aan de kant stond, klaar om mij te helpen. Heel aardig maar geen Brad, anders had ik nog wel even een ´extra golfje meegepakt´.

Zaterdag de metro genomen naar Ipanema en teruggelopen langs het strand naar Copacabana. De 2e avond in Rio was ook een avontuur op zich. Met 5 vrouwen zijn we naar La Girl geweest, een gayclub voor vrouwen. Dit speciaal voor Suzanne, 1 van de zussen, omdat het niet overal in Zuid Amerika zo´n gay walhalla is als in Rio. We waren een nogal opvallend gezelschap, 5 vrouwen waarvan 4 hetero, uit Canada, India, China en Holland, in een club met voornamelijk Braziliaanse vrouwen. Heel aparte sfeer en niet vol met hetero mannen, zoals Suzanne ons als ´worst´ had voorgehouden. Om 1 uur werd de club samengevoegd met de buren, El Boy, en werden we getrakteerd op allerlei wilde dansshows. Om 3 uur Suzanne achtergelaten bij de Amerikaanse Claire, en wij terug naar ons hostel.

Op zondag ben ik verhuisd naar een leuk hostel in Ipanema, The Mango Tree, 1 block van het strand. Ipanema is vol met winkels, restaurants en bars. Alles heel dicht bij het strand, waardoor je dus overal mensen met stoeltjes, parasols en surfboards ziet lopen, enkel in hun bikini of Speedo. Gewoon in een drukke winkelstraat. Overdag met de zussen lekker naar het strand geweest van Ipanema en aan het einde van de middag werd ik opgepikt door Sabrina en Eduardo. Sabrina is een Braziliaanse uit Rio die ik in mijn eerste week in Buenos Aires heb leren kennen. Sabrina en haar nieuwe liefde Eduardo namen me mee naar een voetbalwedstrijd in Manakara, een van de grootste stadions ter wereld. 2 lokale clubs, Vasco tegen Fluminense, het clubbie van Eduardo en dus ook ´van ons´. En dus zat ik ineens tussen honderden zeer fanatieke Fluminese aanhangers. Allen in groen-rode outfit en non-stop zingen, schreeuwen en vloeken. Dit laatste was ook terecht want ze speelden zeer beroerd en werden door Vasco (die ergens onderaan in de competitie staan) ingemaakt. Niet eens zo heel anders dan bij ons maar de Brazilianen zijn natuurlijk veel passioneler. Erg leuk om mee te maken. Na de wedstrijd moest het verdriet worden weggedronken en zijn we samen met een groep vrienden van Eduardo in Santa Teresa gaan eten en drinken. Santa Teresa is een echte volkswijk, wat ligt op een heuvel in de stad. Het is een beetje de artistieke wijk, omringt door favelas(sloppenwijken). Er zijn veel bars en restaurants, waarbij iedereen op straat staat te praten en overal hoor je muziek. Eduardo heeft allerlei lokale specialiteiten besteld waaronder bonensoep, gedroogd vlees en maniok (cassave). Lekker met een Skol of Brahma. Bier wordt hier geserveerd in grote literflessen, in koelhouders, en met de hele tafel gedeeld. Daarna door Sabrina thuis gebracht na uitvoerige instructies van Eduardo. Je kunt Santa Teresa op 13 maniersn uitrijden en bij 11 daarvan eindig je in een favela, linke soep dus. Veilig thuisgekomen en heerlijk geslapen in mijn comfortabele hostelbed. De hostels varieeren erg qua kwaliteit. Heb veel geluk gehad maar qua hygiene en slaapzaal is dit toch wel de beste tot nu toe. Lekker ruim en grote stevige stapelbedden waardoor je niet bij iedere beweging van je bedgenoot wakker wordt. Airco en een fan, ook fijn, maar het belangrijkste: schone en stevige lakens en kussen. Ook belangrijk zijn sociale en gezellige kamergenoten. Zo ontmoette ik 3 meiden die in Hongkong wonen; 2 Australische(Emma en Lauren) en een Maleisische(Elita). Zij gingen een paar dagen naar Ilha Grande en zouden voor het weekend terugkomen naar Rio. Ik had soortgelijke plannen; ben een paar dagen naar Parity en Trindade geweest en kwam ook voor het weekend terug naar Rio. Afgesproken elkaar vrijdagavond weer te ontmoeten.

Maandag dan eindelijk een dagje serieus ´sightseeing in Rio´. Rio ligt pal aan zee, met een enorme lange kustlijn en heeft ook een aantal grote meren en bergen midden in de stad, waardoor het veel tijd kost om van de ene kant naar de andere kant te komen. De metro beslaat maar een klein deel en niet overal zijn tunnels. De bus genomen naar Corcovado, de berg met het grote beeld The Christ. Vanuit de bus al meer kunnen zien van andere leuke buurten als Leblon en Jardin Botanico. Daarna met een oud trammetje de berg op, door een national park, wat enorm dichtbegroeid is, en dat midden in de stad. Helaas voor mij stond meneer in de steigers en was er dus nauwelijks iets te zien van het indrukwekkende beeld. Wel een schitterend uitzicht vanaf de berg. ´s avonds afscheidsetentje met de Canadese zussen, die verder reisden naar Peru. Hele leuke tijd met hun gehad. Die avond begon het met regenen in Rio, een enorme regenval wat dagen heeft aangehouden, met de floods als gevolg.